ว่าไปงานที่เพิ่งพูดถึงนี่ก็เป็นอีกมิติของการเรียนรู้ที่ได้มาลอง
มันก็แปลกดีนะที่ได้มาร่วมสร้างผลงานข้ามสายพันธุกรรมวิชาชีพกับชาวโลกท่านอื่นกันแบบนี้
เราเตรียมคำตอบไปตอบคำถามให้ชาวโลกท่านอื่นๆ และอื่นๆ ของอื่นๆ ฟังว่าทำไมผลงานถึงออกมาดี
เผื่อครั้งนึงในชีวิตจะได้ให้สาระประโยชน์อะไรกับผู้คนบ้าง
แล้วคุณล่ะ
คิดว่าเพราะอะไร…
เจ้าหมวกคัดสรรที่ชื่อว่า AI
ในห้วงคำนึงตอนไปแอบพิมพ์หัวข้อกันลืมเพิ่มตอนแยกย้ายกันแล้ว
จู่ๆในหัวมันก็ตกตะกอนออกมาว่า
ในทีมเรามี
คนเก่ง
นักวิเคราะห์
ผู้ผ่านประสบการณ์
ผู้ด้อยประสบการณ์
คนกล้า
คนบ้า
คนใจดี
คนเห็นต่าง
คนรอมชอม
คนมุทะลุ
คนอ่อนโยน
คนสุขุม
มารวมกันแบบโดยโดนบังคับนัดหมายจาก DATA
AI พาเรามาเจอกัน
พวกเราไม่ใช่ว่ามาถึงก็เข้าใจกันเลยหรอกนะ เราเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก
เพราะก็ต่างเพิ่งได้มาเจอกัน
ประสบการณ์เก่าๆก็ชอบมาหลอนให้ไม่อยากเจออะไรแย่ๆอีก
แต่เจ้าเสียงที่อยู่ในใจก็แว่วขึ้นมาว่า
ลองดูสิ…ไม่เห็นเป็นไรเลย
น่าแปลก…
ไปๆมาๆจากงงๆ ก็พากันสนุกเฉยเลย
ไม่ใช่เพราะเราเก่ง เราโปร เรามีความสามารถในการทำงานเป็นทีมอะไรนั่นหรอกนะ
แต่เราแค่เคารพ และให้เกียรติความคิดของกันและกัน
เรามักจะอยากรู้ว่า อีกคนจะพูดอะไรนะ เอ้ะ...แล้วเราคิดอะไรนะ
มีคนตั้งคำถาม…
แล้วก็มีคนตอบคำถาม
มีคนกล้าพูดว่าไม่เข้าใจ…
แล้วก็มีคนพยายามช่วยให้เกิดความเข้าใจทีละนิด ทีละหน่อย
เราจึงสนุกที่ได้ทำงานร่วมกัน เพราะเหมือนกับแต่ละคนได้ดึงความสามารถที่ตัวเองถนัดมาช่วยกันคลายปมปัญหา
ค่อยๆแก้ไขที่ละนิด ทีละหน่อย อันนี้ยังไม่ได้ อะ…ไม่เป็นไรลองอีกวิธีสิ
เรียนรู้ถูกผิดกันไป
ผลงานมันอาจจะไม่ได้ดีที่สุดหรอก
แต่มันมีความกลมกล่อมในนั้น ที่ทำให้เราอมยิ้มทุกครั้งเวลาที่นึกถึงและเข้าไปดูผลงานที่เคยช่วยกันทำ
สุดท้ายนี้
โอบอกว่า…
“โหย…พูดมาตั้งเยอะตั้งแยะอะพี่…(พี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ🙄)”
ปล.ก็เจ้ไม่เข้าใจนี่หว่า
🤣😂😂😂😂😂😂😂🤣🤣🤣🤣
